Μόλις παρέλαβα τα δύο σημαντικότερα κατά την άποψή μου τεμάχια για την εμφάνιση μιας τέτοιας μοτοσυκλέτας, ρεζερβουάρ και πίσω φτερό.
Και τα δύο επιλέχθηκαν βάσει δύο πολύ σημαντικών παραγόντων. Εμφάνιση - τιμή.
Ξεκινώντας από το ρεζερβουάρ:
Ο σκελετός αλλά και η γενική τοποθέτηση της μοτοσυκλέτας δείχνουν τι θέλει -και θέλω- να είναι: επηρεασμένη από την αισθητική των Dragster (Low rider) του '80, με τον κινητήρα να αναδεικνύεται ως σημαντικός παράγοντας.
Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι το ρεζερβουάρ δεν μπορεί να είναι το κλασικό "δάκρυ" που
α) είναι χιλιοφορεμένο σε όλους τους τύπους και εκφράσεις
β) "καπελώνει" τον κινητήρα. Το δάκρυ είναι αρκετά φαρδύ, οπότε κρύβει την από πάνω όψη του κινητήρα, από όπου θα φαίνεται σχεδόν πάντα λόγω χαμηλού ύψους της μοτοσυκλέτας.
Από την άλλη μεριά τα Sportster καλύπτουν όλες αυτές τις προϋποθέσεις, όντας στενά και με αρκετά επιθετικό προφίλ. Το μόνο πρόβλημα είναι η σχετικά μικρή χωρητικότητά τους.
Με 8,5 λίτρα χωρητικότητα, τα πρατήρια βενζίνης γίνονται μόνιμη αναζήτηση, σημαντικότερη κι από το δρόμο τον ίδιο.
Η λύση που συνδυάζει και τα δύο, (εμφάνιση - αυτονομία) είναι το king sportster, ένα ρεζερβουάρ με τις ίδιες γραμμές, αλλά 5 cm φαρδύτερο. Αυτό δεν ενοχλεί καθόλου τον κινητήρα και επιπλέον προσφέρει χωρητικότητα 11 λίτρων. Καθόλου άσχημα!
Να προσθέσω ότι η τιμή του ήταν λίγο παραπάνω από 130 ευρώ, οπότε μιλάμε για επιτυχημένη επιλογή. Βέβαια θα χρειαστεί να προστεθούν διακόπτης βενζίνης και τάπα, αλλά θα βρω μια φθηνή και όμορφη λύση, stay tuned!
Φτερό τώρα. Εδώ τα πράγματα ακολούθησαν και πάλι τον ίδιο δρόμο:
Στην αισθητική των Dragster του '80 με ένα trailer mudguard, δηλαδή φτερό από τρέιλερ, που καλύπτει το φαρδύ τροχό με λεπτό και ελαφρύ τρόπο.
Τα μεγάλα φτερά με μεγάλα τοιχώματα καλύπτουν τον τροχό και προσθέτουν χώρο για βάψιμο, οπότε απορρίπτονται: θέλω να φαίνεται ο τροχός και η βαφή πρέπει απλά να συνοδεύει τη σχεδίαση, όχι να αποτελεί τη σχεδίαση.
Το φτερό που έφτασε λοιπόν είναι απλά ένα μεγάλο trailer mudguard με διαστάσεις που θα καλύπτουν το 180ρι λάστιχο.
Στη φωτογραφία φαίνεται να καλύπτει ένα απαίσιο 160ρι λάστιχο, λίγη υπομονή παρακαλώ και θα αποκαλυφθεί το μεγαλείο της σχεδίασης μόλις καταφέρω να κλέψω, δανειστώ, ζητιανέψω ή αγοράσω στην ξεφτίλα ένα 180ρι.
Α, για να μην ξεχνιόμαστε: είναι mudguard και όχι fender. Mudguard είναι αυτό που προστατεύει από τη λάσπη, fender είναι ο προφυλακτήρας.
Οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν τη λέξη fender, έχοντάς τη μεταφέρει από την αυτοκινητάδικη ορολογία. Αντίθετα, οι Βρετανοί δίνουν τη λέξη που πραγματικά δείχνει τη χρήση του εξαρτήματος.
Τώρα λοιπόν που ήρθαν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα, πρέπει να βρώ περίπου 1 μέτρο λάμας πάχους 4-5mm και πλάτους 8 cm ώστε να φτιάξω τις βάσεις του φτερού, αλλά και της σέλλας, του ρεζερβουάρ και των μαρσπιέ του συνεπιβάτη.
Και καμμιά 40ριά ηλεκτρόδια για τον Αντρέα, που αποκτά όλο και πιο ταλαιπωρημένο χαμόγελο, ακούγοντας για τα σχέδιά μου!
Υ.Γ. Ο πάντα φιλικός Mike Λαζαράτος του First American Motorcycle Store μαζί με το φτερό και το ρεζερβουάρ μου έφερε ένα ανεκτίμητο εργαλείο για τη συνέχιση του project:
Τον κατάλογο της Custom Chrome, ένα τέρας με διάσταση σελίδας Α4 και πάχους 7,5 cm (βρες ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου με πάχος 7,5 πόντους και θα καταλάβεις τι εννοώ!) που περιέχει τόνους custom αξεσουάρ. Το γεγονός ότι απευθύνεται σε κατόχους Harley Davidson δε λέει τίποτα: Με λίγη δημιουργική φαντασία, πάρα πολλά (αλλά πάρα πολλά!) από τα στολίδια των σελίδων του μπαίνουν όπου αποφασίσεις εσύ.
Επίσης, δίνει εκατομμύρια ιδέες για το σχήμα των πραγμάτων και πως θα μπορούσε να είναι, αλλά φυσικά κρύβει μια φοβερή παγίδα.
Μπορεί να μεταβάλλει το Δαλάι Λάμα ή το Λένιν στο πιο καταναλωτικό πλάσμα του Πλανήτη Γη και να οδηγήσει σε ατομικό χρέος που μπροστά του θα ωχριά το αντίστοιχο του Αμερικάνικου Δημόσιου Τομέα. Έτσι, ο κατάλογος αυτός ΠΡΕΠΕΙ να περιορίζεται σε ρόλο συμβουλευτικού εργαλείου.
Φυσικά τα όνειρα μπορούν να παραμένουν ελεύθερα και ΔΕΝ πρέπει να περιορίζονται.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι από δω και πέρα κοιμάμαι ΚΑΙ μαζί του παρά τα παράπονα του έτερου ήμισυ, που δε ζηλεύει:
Απλά φοβάται περισσότερο για την αρτιμέλειά μου όταν προσπαθώ να διαβάσω ξαπλωμένος κάτι που θα έπρεπε να το χειρίζεσαι μόνο κατόπιν ζεστάματος των μυών που το χειρίζονται.
Καληνύχτα!
Και τα δύο επιλέχθηκαν βάσει δύο πολύ σημαντικών παραγόντων. Εμφάνιση - τιμή.
Ξεκινώντας από το ρεζερβουάρ:
Ο σκελετός αλλά και η γενική τοποθέτηση της μοτοσυκλέτας δείχνουν τι θέλει -και θέλω- να είναι: επηρεασμένη από την αισθητική των Dragster (Low rider) του '80, με τον κινητήρα να αναδεικνύεται ως σημαντικός παράγοντας.
Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι το ρεζερβουάρ δεν μπορεί να είναι το κλασικό "δάκρυ" που
α) είναι χιλιοφορεμένο σε όλους τους τύπους και εκφράσεις
β) "καπελώνει" τον κινητήρα. Το δάκρυ είναι αρκετά φαρδύ, οπότε κρύβει την από πάνω όψη του κινητήρα, από όπου θα φαίνεται σχεδόν πάντα λόγω χαμηλού ύψους της μοτοσυκλέτας.
Από την άλλη μεριά τα Sportster καλύπτουν όλες αυτές τις προϋποθέσεις, όντας στενά και με αρκετά επιθετικό προφίλ. Το μόνο πρόβλημα είναι η σχετικά μικρή χωρητικότητά τους.
Με 8,5 λίτρα χωρητικότητα, τα πρατήρια βενζίνης γίνονται μόνιμη αναζήτηση, σημαντικότερη κι από το δρόμο τον ίδιο.
Η λύση που συνδυάζει και τα δύο, (εμφάνιση - αυτονομία) είναι το king sportster, ένα ρεζερβουάρ με τις ίδιες γραμμές, αλλά 5 cm φαρδύτερο. Αυτό δεν ενοχλεί καθόλου τον κινητήρα και επιπλέον προσφέρει χωρητικότητα 11 λίτρων. Καθόλου άσχημα!
Να προσθέσω ότι η τιμή του ήταν λίγο παραπάνω από 130 ευρώ, οπότε μιλάμε για επιτυχημένη επιλογή. Βέβαια θα χρειαστεί να προστεθούν διακόπτης βενζίνης και τάπα, αλλά θα βρω μια φθηνή και όμορφη λύση, stay tuned!
Φτερό τώρα. Εδώ τα πράγματα ακολούθησαν και πάλι τον ίδιο δρόμο:
Στην αισθητική των Dragster του '80 με ένα trailer mudguard, δηλαδή φτερό από τρέιλερ, που καλύπτει το φαρδύ τροχό με λεπτό και ελαφρύ τρόπο.
Τα μεγάλα φτερά με μεγάλα τοιχώματα καλύπτουν τον τροχό και προσθέτουν χώρο για βάψιμο, οπότε απορρίπτονται: θέλω να φαίνεται ο τροχός και η βαφή πρέπει απλά να συνοδεύει τη σχεδίαση, όχι να αποτελεί τη σχεδίαση.
Το φτερό που έφτασε λοιπόν είναι απλά ένα μεγάλο trailer mudguard με διαστάσεις που θα καλύπτουν το 180ρι λάστιχο.
Στη φωτογραφία φαίνεται να καλύπτει ένα απαίσιο 160ρι λάστιχο, λίγη υπομονή παρακαλώ και θα αποκαλυφθεί το μεγαλείο της σχεδίασης μόλις καταφέρω να κλέψω, δανειστώ, ζητιανέψω ή αγοράσω στην ξεφτίλα ένα 180ρι.
Α, για να μην ξεχνιόμαστε: είναι mudguard και όχι fender. Mudguard είναι αυτό που προστατεύει από τη λάσπη, fender είναι ο προφυλακτήρας.
Οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν τη λέξη fender, έχοντάς τη μεταφέρει από την αυτοκινητάδικη ορολογία. Αντίθετα, οι Βρετανοί δίνουν τη λέξη που πραγματικά δείχνει τη χρήση του εξαρτήματος.
Τώρα λοιπόν που ήρθαν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα, πρέπει να βρώ περίπου 1 μέτρο λάμας πάχους 4-5mm και πλάτους 8 cm ώστε να φτιάξω τις βάσεις του φτερού, αλλά και της σέλλας, του ρεζερβουάρ και των μαρσπιέ του συνεπιβάτη.
Και καμμιά 40ριά ηλεκτρόδια για τον Αντρέα, που αποκτά όλο και πιο ταλαιπωρημένο χαμόγελο, ακούγοντας για τα σχέδιά μου!
Υ.Γ. Ο πάντα φιλικός Mike Λαζαράτος του First American Motorcycle Store μαζί με το φτερό και το ρεζερβουάρ μου έφερε ένα ανεκτίμητο εργαλείο για τη συνέχιση του project:
Τον κατάλογο της Custom Chrome, ένα τέρας με διάσταση σελίδας Α4 και πάχους 7,5 cm (βρες ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου με πάχος 7,5 πόντους και θα καταλάβεις τι εννοώ!) που περιέχει τόνους custom αξεσουάρ. Το γεγονός ότι απευθύνεται σε κατόχους Harley Davidson δε λέει τίποτα: Με λίγη δημιουργική φαντασία, πάρα πολλά (αλλά πάρα πολλά!) από τα στολίδια των σελίδων του μπαίνουν όπου αποφασίσεις εσύ.
Επίσης, δίνει εκατομμύρια ιδέες για το σχήμα των πραγμάτων και πως θα μπορούσε να είναι, αλλά φυσικά κρύβει μια φοβερή παγίδα.
Μπορεί να μεταβάλλει το Δαλάι Λάμα ή το Λένιν στο πιο καταναλωτικό πλάσμα του Πλανήτη Γη και να οδηγήσει σε ατομικό χρέος που μπροστά του θα ωχριά το αντίστοιχο του Αμερικάνικου Δημόσιου Τομέα. Έτσι, ο κατάλογος αυτός ΠΡΕΠΕΙ να περιορίζεται σε ρόλο συμβουλευτικού εργαλείου.
Φυσικά τα όνειρα μπορούν να παραμένουν ελεύθερα και ΔΕΝ πρέπει να περιορίζονται.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι από δω και πέρα κοιμάμαι ΚΑΙ μαζί του παρά τα παράπονα του έτερου ήμισυ, που δε ζηλεύει:
Απλά φοβάται περισσότερο για την αρτιμέλειά μου όταν προσπαθώ να διαβάσω ξαπλωμένος κάτι που θα έπρεπε να το χειρίζεσαι μόνο κατόπιν ζεστάματος των μυών που το χειρίζονται.
Καληνύχτα!
