Ευτύχησα να περάσω και πάλι την πόρτα του συνεργείου.
Η υπόσχεσή μου είναι ότι τώρα θα γίνω πολύ πιο τακτικός. Έχει ζεστό καιρό και με παίρνει να κάνω τα πολλά χιλιόμετρα που χρειάζονται από δουλειά στο συνεργείο και πίσω στο σπίτι...
Ξέρω, ξέρω δικαιολογίες. Για να μη νοιώσεις όμως ότι δεν κάνω ότι μπορώ, θα βάλω τον κώλο μου κάτω και θα σου πω για το ελάχιστο που έκανα σήμερα.
Κοντέρ λοιπόν.
Το μηχανάκι πρέπει να έχει έστω κι ένα κοντέρ. Που να φωτίζεται και να δείχνει ταχύτητα. Τα απολύτως βασικά. Για παρέα, βρε αδελφέ!
Διαχωρίστηκε λοιπόν το κοντέρ από τα υπόλοιπα όργανα του δότη οργάνων -GSXR και αποχωρίστηκε από το μπροστινό υποπλαίσιο που τα κράταγε όλα συγκεντρωμένα.
Από μόνη της αυτή ήταν μια Α διαδικασία, γιατί ήταν μπουκωμένο στο σιλικόνη μέσα στη βάση του, οπότε χρειάστηκε δύναμη και μοχλό από κατσαβίδι ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ για να μην το καταστρέψουμε τελείως.
Αφού βγήκε από τη φωλιά του και διαχωρίστηκαν τα καλώδια που χρειάζεται από αυτά που δε χρειάζεται, έπρεπε να βρούμε τον τρόπο στήριξης. Όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση, το να φτιάξω θήκη από billet αλουμίνιο και τέτοια high end, οικονομικά το ξεχνάμε. Μπήκε λοιπόν σε σκέψη η πατέντα.
Η άποψη που επικράτησε περιέχει τη χρήση κολάρου-σφικτήρα εξάτμισης, που ήταν πολύ κοντά στα 75mm διαμέτρου του κοντέρ.
Το "πολύ κοντά" σήμαινε ότι χρειαζόταν κάτι που θα γινόταν το ενδιάμεσο υλικό, ανάμεσα στο κοντέρ και το σφιγκτήρα, ώστε να γίνει σταθερή η κατασκευή.
Επιλέχθηκε η χρήση σαμπρέλας, που αποσβένει και κραδασμούς και φτάσαμε σε αρκετά καλό αισθητικό αποτέλεσμα.
Αφού τελειώσαμε με την τοποθέτηση και τσεκάραμε γυρνώντας τον τροχό ότι δουλεύει το κοντέρ, ξαναβάλαμε και τα καρμπιρατέρ στα αρκετά κοκαλωμένα λάστιχα εισαγωγής.
Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε σαπούνι βουλκανιζατέρ (από αυτό που βάζουν στο λάστιχο για να γλιστράει στη ζάντα και να διευκολύνει το ζαντάρισμα.), αλλά τελικά μπήκαν κι αυτά.
Εντάξει, βοήθησε λίγο και η ματσόλα!
Αυτό που όμως έδωσε μεγαλύτερο νόημα στην ημέρα, είναι ότι δώσαμε ραντεβού για την Τρίτη, να ξεκινήσουμε την καλωδίωση.
Ευχηθείτε καλή επιτυχία και πολύ κουράγιο...
Η υπόσχεσή μου είναι ότι τώρα θα γίνω πολύ πιο τακτικός. Έχει ζεστό καιρό και με παίρνει να κάνω τα πολλά χιλιόμετρα που χρειάζονται από δουλειά στο συνεργείο και πίσω στο σπίτι...
Ξέρω, ξέρω δικαιολογίες. Για να μη νοιώσεις όμως ότι δεν κάνω ότι μπορώ, θα βάλω τον κώλο μου κάτω και θα σου πω για το ελάχιστο που έκανα σήμερα.
Κοντέρ λοιπόν.
Το μηχανάκι πρέπει να έχει έστω κι ένα κοντέρ. Που να φωτίζεται και να δείχνει ταχύτητα. Τα απολύτως βασικά. Για παρέα, βρε αδελφέ!
Διαχωρίστηκε λοιπόν το κοντέρ από τα υπόλοιπα όργανα του δότη οργάνων -GSXR και αποχωρίστηκε από το μπροστινό υποπλαίσιο που τα κράταγε όλα συγκεντρωμένα.
Από μόνη της αυτή ήταν μια Α διαδικασία, γιατί ήταν μπουκωμένο στο σιλικόνη μέσα στη βάση του, οπότε χρειάστηκε δύναμη και μοχλό από κατσαβίδι ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ για να μην το καταστρέψουμε τελείως.
Αφού βγήκε από τη φωλιά του και διαχωρίστηκαν τα καλώδια που χρειάζεται από αυτά που δε χρειάζεται, έπρεπε να βρούμε τον τρόπο στήριξης. Όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση, το να φτιάξω θήκη από billet αλουμίνιο και τέτοια high end, οικονομικά το ξεχνάμε. Μπήκε λοιπόν σε σκέψη η πατέντα.
Η άποψη που επικράτησε περιέχει τη χρήση κολάρου-σφικτήρα εξάτμισης, που ήταν πολύ κοντά στα 75mm διαμέτρου του κοντέρ.
Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε σαπούνι βουλκανιζατέρ (από αυτό που βάζουν στο λάστιχο για να γλιστράει στη ζάντα και να διευκολύνει το ζαντάρισμα.), αλλά τελικά μπήκαν κι αυτά.
Εντάξει, βοήθησε λίγο και η ματσόλα!
Αυτό που όμως έδωσε μεγαλύτερο νόημα στην ημέρα, είναι ότι δώσαμε ραντεβού για την Τρίτη, να ξεκινήσουμε την καλωδίωση.
Ευχηθείτε καλή επιτυχία και πολύ κουράγιο...
