Ο αέρας του φρένου και το ψυγείο λαδιού.

Η επιστροφή μου στο project γίνεται με τον τρόπο που ξεκίνησα. Άνεργος.

Δε χρειάζεται να σου θυμίσω την κατάσταση της χώρας, ούτε θα μάθεις από μένα ότι το μισό εργατικό δυναμικό της χώρας είναι άνεργο ή υποαπασχολείται.
Δεν ξέρω σε τι ελπίζουμε, αλλά ό,τι κι αν είναι αυτό, μάλλον θα αργήσει.
Μέχρι τότε ο δρόμος είναι η μόνη λύση που βλέπω.

Anyway, στο θέμα μας.
Αφού ο Βασίλης ζορίζεται χρονικά τελευταία και αφού στα ηλεκτρικά έχουμε "κάτσει", άρχισα να ασχολούμαι με θέματα σκελετικά και περιφερειακά πάλι. Ο πρώτος στόχος ήταν η εξαέρωση του εμπρός φρένου. Πήρε κάνα τρίωρο, μια και όλα τα σωληνάκια και οι δαγκάνες ήταν άδεια.
Το αποτέλεσμα δεν είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό, η αίσθηση είναι κομμάτι σπογγώδης αλλά η δύναμη στο φρενάρισμα εξαιρετικά καλή.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον η τρόμπα δεν έχει την επιφάνεια εμβόλου που θα της επέτρεπε να οδηγήσει 2 δαγκάνες, ή ότι με μεταλλικά σωληνάκια μπορεί να σωθούμε.
Μετά το τεστ στο δρόμο, μπορεί να φορέσω μεταλλικά σωληνάκια αλλά μπορεί και  να καταλήξω σε μονό δισκόφρενο.
Και μην ανατριχιάζεις εσύ εκεί πίσω, είπαμε. Chopper είναι.

Το δεύτερο μέρος της προσπάθειας περιλαμβάνει τη στήριξη του ψυγείου λαδιού, για 2 λόγους.
Ο ένας είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να τελειώνουμε με τις εκκρεμότητές μας, και ο δεύτερος ότι, αν πάρει εμπρός το μοτέρ, δεν μπορείς να έχεις τις τρύπες του κινητήρα ανοιχτές και να ξερνάς παντού λάδια.
Επάνω βάση λοιπόν είναι ένα λαμάκι που συγκολλήθηκε ενώνοντας τους δύο εμπρός κάθετους σωλήνες του σκελετού. Δύο τρύπες για τη στήριξη και... τέλος!
Τα λάστιχα παρέμειναν στη βάση του ψυγείου, εμποδίζοντας ένα μέρος από τους κραδασμούς να περνάει στο ευαίσθητο ψυγείο.

Η κάτω βάση είναι λίγο πιο περίπλοκη στη σκέψη της. Το ψυγείο στην κάτω πλευρά του έχει δύο γλωσσάκια που στην original τοποθέτηση απλά θηλυκώνουν σε 2 λαστιχένιες υποδοχές.

Εμείς είμαστε λίγο πιο "σκληροί" στην τοποθέτηση: 2 μικρά λαμάκια κολλήθηκαν ώστε να εξέχουν από τους σωλήνες του σκελετού και πάνω τους έχει γίνει από μια εγκοπή, μέσα στην οποία μπαίνουν τα γλωσσάκια του ψυγείου.
Η μόνη αποστολή των εγκοπών είναι να εμποδίζουν το κάτω μέρος του ψυγείου να κινείται εμπρός-πίσω, αφού όλα τα υπόλοιπα τα κάνουν οι επάνω βίδες.

Βάλε-βγάλε, δοκιμές, μέτρημα, λύσε-δέσε και έτοιμο κι αυτό!
Αμέσως μετά, βιδώνουμε τα μαρκούτσια στο κάρτερ και είμαστε φίνοι και ωραίοι.

Και αμέσως μετά, κάνουμε λίγο πίσω και εντυπωσιαζόμαστε από το μέγεθος του ψυγείου, το οποίο πιάνει όλο το πλάτος του μοτέρ! Ευτυχώς οπτικά, φαίνεται ενιαίος ο κινητήρας με το ψυγείο, έχοντας περίπου την ίδια απόσταση στις ψύκτρες, όση έχουν και αυτές του ψυγείου.

Δε σου κρύβω ότι η επιστροφή στο μηχανάκι ήταν αρκετά δύσκολη ψυχικά.
Όταν αντιμετωπίζεις το φάσμα ενός εξαιρετικά δύσκολου χειμώνα, μη έχοντας κανένα πόρο και περιμένοντας πότε θα προσγειωθεί εμπρός σου μια-οποιαδήποτε δουλειά, το τελευταίο που θα έπρεπε να σκέφτεσαι είναι ένα τέτοιο "είδος πολυτελείας".
Σκέφτομαι όμως διαφορετικά. Πιστεύω ότι η ανεργία προκαλεί ένα αυθόρμητο κλείσιμο προς το σπίτι και μια άρνηση να ανοιχτούμε στον έξω κόσμο.
Αυτό πρέπει να καταπολεμηθεί. Η λύση είναι η εξωστρέφεια, η άρνηση να μπεις σε πορεία κατάθλιψης και η εργασία με τα χεράκια σου.
Μόνο έτσι παραμένει κάποιος στο παιχνίδι της ζωής και μόνο έτσι πιστεύω ότι θα βγω νικητής.
Η ολοκλήρωση της μοτοσυκλέτας είναι ένα ζητούμενο.
Τα συναισθήματα, η αίσθηση του χρήσιμου που μου παρέχει, η ενασχόληση με κάτι που αγαπώ και η συναναστροφή με πραγματικά καλούς ανθρώπους είναι ο πραγματικός σκοπός.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είμαστε άνθρωποι και ο προορισμός μας είναι οι άνθρωποι.
Όχι τα αντικείμενα.