Οι εργασίες συνεχίζονται, όχι πολύ εντατικά παραδέχομαι, αλλά δεν υπάρχει και η ίδια όρεξη πάντα, περνάμε φάσεις που έχουμε την ορμή για δουλειά και άλλες φάσεις που δε θέλουμε να σηκώσουμε κατσαβίδι από κάτω (κι ας είναι και Facom).
Το πίσω φτερό μας απασχόλησε με διάφορες ιδέες ως προς τη στήριξή του, που όλες είχαν το ίδιο αντικείμενο:
Να μπορεί να στηρίξει τα κιλά ενός συνεπιβάτη (που δεν είναι ανάγκη να είναι λεπτή ύπαρξη, μπορεί να είναι και φίλος εύσωμος που χρειάζεται μεταφορά!), αλλά να βλέπεται κιόλας!
Οι πολύ περίτεχνες κατασκευές από την άλλη πλευρά δεν είναι το ζητούμενο.
Το μηχανάκι δεν είναι ούτε τσόπερ των 70s, ούτε κατασκευάζεται για bike show και αναζήτηση βραβείων και κύπελων, οπότε πολλές τσιριτζάντζουλες αποφεύγονται όπως θα έχεις καταλάβει.
Σαν αρχή λοιπόν το φτερό βιδώθηκε με δύο βίδες στο σκελετό, στο εμπρός σημείο του φτερού.
Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η περιστροφή του με κέντρο περιστροφής την πίσω βάση του.
Αυτή είναι η βασική δουλειά του.
Το φορτίο που μπορεί να αναλάβει αυτή η στήριξη είναι αμελητέο, το βασικό έργο προέρχεται από την πίσω βάση.
(Φαίνονται οι τρύπες για να περνούν οι δύο βίδες που στηρίζουν την εμπρός μεριά του φτερού στο σκελετό που λέγαμε).
Στη συνέχεια, αγοράστηκε ανοξείδωτος σωλήνας με διάμετρο 17 χιλιοστά και πάχος 1,2.
Στο πίσω μέρος του σκελετού, πάνω από τον άξονα του πίσω τροχού κολλήθηκε λαμάκι 4 χιλιοστών, πάνω στο οποίο βιδώθηκε ένα άλλο λαμάκι ίδιου πάχους με δύο βίδες των 6 χιλιοστών σε κάθε μεριά.
Το λαμάκι το οποίο βιδώθηκε, έχει ίδιο πλάτος, αλλά περίπου 1,5 εκατοστό μεγαλύτερο ύψος, ώστε να φιλοξενήσει το χείλος του σωλήνα, ο οποίος απέκτησε μια εγκοπή για να θυληκώσει στο λαμάκι.
Στην άλλη του πλευρά ο σωλήνας απέκτησε μια όμοια εγκοπή, για να θυληκώσει στο φτερό.
Μέτρημα, κόψιμο, κόλληση αργκόν και... έτοιμοι.
Δείχνει αρκετά industrial, με το αργκόν γέμισαν πάνω και κάτω και οι τρύπες του σωλήνα, αλλά το φινίρισμα των κολλήσεων που μοιραία δείχνουν άσχημες θα το αναλάβει το σβουράκι και το στοκάρισμα που θα γίνει κατά την αποσυναρμολόγηση.
Περιττό να πούμε ότι φινίρισμα χρειάζονται ΟΛΕΣ οι κολλήσεις.
Είπαμε, δεν είμαστε για bike show αλλά δε θα επιτρέψουμε και στους κακεντρεχείς να μας θεωρούν δευτεράντζες!
(Το τιμόνι το πρόσεξες? Το αποφάσισα τελικά. Drag Bar.
Όντως τελικά, παραήταν κλασικούρα το προηγούμενο.
Αγαπητέ Νίκο, συμφωνώ με την άποψή σου κι ας άργησα λίγο να την εφαρμόσω).
Α, κι αν πρόσεξες, ο αριθμός μαζί με το πίσω φανάρι μεταφέρθηκε στην αριστερή πλευρά.
Δεν ξέρω τι είδους εγκεφαλικό είχα πάθει, αλλά μάλλον παραεπηρεάστηκα από τα αγγλικά μηχανάκια που τα έχουν όλα τοποθετημένα ανάποδα.
Μπάμπη, ευχαριστώ για την παρατήρηση που οδήγησε στη διόρθωση.
Ορίστε και η πλήρης απόδειξη της συμμόρφωσής μου.
Τέλος για σήμερα. Ξεκούραση και...συνεχίζουμε!
Το πίσω φτερό μας απασχόλησε με διάφορες ιδέες ως προς τη στήριξή του, που όλες είχαν το ίδιο αντικείμενο:
Να μπορεί να στηρίξει τα κιλά ενός συνεπιβάτη (που δεν είναι ανάγκη να είναι λεπτή ύπαρξη, μπορεί να είναι και φίλος εύσωμος που χρειάζεται μεταφορά!), αλλά να βλέπεται κιόλας!
Οι πολύ περίτεχνες κατασκευές από την άλλη πλευρά δεν είναι το ζητούμενο.
Το μηχανάκι δεν είναι ούτε τσόπερ των 70s, ούτε κατασκευάζεται για bike show και αναζήτηση βραβείων και κύπελων, οπότε πολλές τσιριτζάντζουλες αποφεύγονται όπως θα έχεις καταλάβει.
Σαν αρχή λοιπόν το φτερό βιδώθηκε με δύο βίδες στο σκελετό, στο εμπρός σημείο του φτερού.
Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η περιστροφή του με κέντρο περιστροφής την πίσω βάση του.
Αυτή είναι η βασική δουλειά του.
Το φορτίο που μπορεί να αναλάβει αυτή η στήριξη είναι αμελητέο, το βασικό έργο προέρχεται από την πίσω βάση.
(Φαίνονται οι τρύπες για να περνούν οι δύο βίδες που στηρίζουν την εμπρός μεριά του φτερού στο σκελετό που λέγαμε).
Στη συνέχεια, αγοράστηκε ανοξείδωτος σωλήνας με διάμετρο 17 χιλιοστά και πάχος 1,2.
Στο πίσω μέρος του σκελετού, πάνω από τον άξονα του πίσω τροχού κολλήθηκε λαμάκι 4 χιλιοστών, πάνω στο οποίο βιδώθηκε ένα άλλο λαμάκι ίδιου πάχους με δύο βίδες των 6 χιλιοστών σε κάθε μεριά.
Το λαμάκι το οποίο βιδώθηκε, έχει ίδιο πλάτος, αλλά περίπου 1,5 εκατοστό μεγαλύτερο ύψος, ώστε να φιλοξενήσει το χείλος του σωλήνα, ο οποίος απέκτησε μια εγκοπή για να θυληκώσει στο λαμάκι.
Στην άλλη του πλευρά ο σωλήνας απέκτησε μια όμοια εγκοπή, για να θυληκώσει στο φτερό.
Μέτρημα, κόψιμο, κόλληση αργκόν και... έτοιμοι.
Δείχνει αρκετά industrial, με το αργκόν γέμισαν πάνω και κάτω και οι τρύπες του σωλήνα, αλλά το φινίρισμα των κολλήσεων που μοιραία δείχνουν άσχημες θα το αναλάβει το σβουράκι και το στοκάρισμα που θα γίνει κατά την αποσυναρμολόγηση.
Περιττό να πούμε ότι φινίρισμα χρειάζονται ΟΛΕΣ οι κολλήσεις.
Είπαμε, δεν είμαστε για bike show αλλά δε θα επιτρέψουμε και στους κακεντρεχείς να μας θεωρούν δευτεράντζες!
(Το τιμόνι το πρόσεξες? Το αποφάσισα τελικά. Drag Bar.
Όντως τελικά, παραήταν κλασικούρα το προηγούμενο.
Αγαπητέ Νίκο, συμφωνώ με την άποψή σου κι ας άργησα λίγο να την εφαρμόσω).
Α, κι αν πρόσεξες, ο αριθμός μαζί με το πίσω φανάρι μεταφέρθηκε στην αριστερή πλευρά.
Δεν ξέρω τι είδους εγκεφαλικό είχα πάθει, αλλά μάλλον παραεπηρεάστηκα από τα αγγλικά μηχανάκια που τα έχουν όλα τοποθετημένα ανάποδα.
Μπάμπη, ευχαριστώ για την παρατήρηση που οδήγησε στη διόρθωση.
Ορίστε και η πλήρης απόδειξη της συμμόρφωσής μου.
Τέλος για σήμερα. Ξεκούραση και...συνεχίζουμε!
