Ό,τι είναι τα νεύρα για το ανθρώπινο σώμα, είναι και τα συρματόσχοινα ή τα υγρά των υδραυλικών φρένων για τη μοτοσυκλέτα.
Όπως τα νεύρα μεταδίδουν τις εντολές προς τους μύες και τα λοιπά όργανα, έτσι και οι ντίζες, υγρά κλπ. μεταδίδουν τις επιθυμίες του εγκέφαλου-χειριστή στα όργανα της μοτοσυκλέτας που είναι επιφορτισμένα με την αλλαγή της κινητικής της κατάστασης.
Αφού λοιπόν έκανα μια καλή αρχή με τα υδραυλικά του εμπρός φρένου, η συνέχεια ήταν τα συρματόσχοινα του συμπλέκτη και του γκαζιού.
Εδώ να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ότι το τιμόνι και τα χειριστήρια αυτού είναι Harley. Τα υπόλοιπα όργανα είναι Suzuki.
Στην πράξη, το "πάντρεμα" τόσο ασύμβατων εξαρτημάτων είναι σα μεταμόσχευση οργάνων από άλογο σε γάιδαρο.
Δεν αμφιβάλλεις ότι είναι παρόμοια ή λειτουργία, αλλά θέλει λίγο δουλειά για να χωρέσει η μεγαλύτερη διάσταση που περιμένεις ότι έχουν όλα τα εξ Αμερικής πράγματα.
Τα εξωτερικά των συρματόσχοινων λοιπόν είναι επίσης Harley, όπως και οι απολήξεις τους. Αυτό στην τοποθέτηση προκάλεσε τις ακόλουθες παρενέργειες:
1) Χρειάστηκε να μεγαλώσει η τρύπα όπου εδράζεται η ντίζα του συμπλέκτη στο μηχανισμό του συμπλέκτη κάτω. Από 6 χιλιοστά που ήταν, έγινε 8.
2) Στην επάνω πλευρά, χρειάστηκε να τοποθετηθεί επιπλέον ρεγουλατόρος, μια και το συρματόσχοινο ήταν κομάτι μακρύτερο από ότι έπρεπε για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση. Μπήκε λοιπόν αυτός που φορούσε το GSXR-δότης οργάνων, μαζί με ένα παξιμάδι κομμένο για να μπορεί να ρυθμιστεί το διάκενο από το τιμόνι.
Είναι κομμάτι βαρύς ο συμπλέκτης, αλλά τίποτα ξένο προς εμένα που καβαλούσα Harley.
Το γκάζι χρειάστηκε πάντρεμα πολλών διαφορετικών πραγμάτων.
Πριν αρχίσουμε, χρειάστηκε λίγο "κούρεμα" το σκριπ, γιατί ήταν μακρύ και έβρισκε στη γκαζιέρα, οπότε δε θα είχε ικανοποιητικό δούλεμα.
Το εξωτερικό είναι Harley, οπότε ταίριαξε μια χαρά με την γκαζιέρα.
Το μόνο συρματόσχοινο που υπήρχε ήταν από το δότη οργάνων, αλλά ήταν πιο κοντό από το εξωτερικό μας, οπότε... εξόρμηση στο κοντινότερο ποδηλατάδικο για αγορά συρματόσχοινου και σφιγκτήρα.
Για να ταιριάξει το Harley εξωτερικό με το Suzuki μηχανισμό του γκαζιού στα καρμπιρατέρ υπεξαιρέσαμε και τον κάτω ρεγουλατόρο από τη ντίζα του δότη, ο οποίος συνεργάστηκε ικανοποιητικά με το εξωτερικό.
Το εξωτερικό είχε και ενσωματωμένο ρεγουλατόρο (αυτό που βλέπεις να καλύπτει το μαύρο λάστιχο στην επάνω φωτό), οπότε η τοποθέτηση και ρύθμιση της ντίζας πλέον αποδείχτηκε παιχνιδάκι.
Αφού όμως τοποθετήθηκαν όλα αυτά τα ωραία, το επιπλέον μπόνους είναι η εμφάνιση - σα σωληνάκι υψηλής - που διαθέτουν τα συγκεκριμένα εξωτερικά και δίνουν μια ακόμα πιο ποιοτική εμφάνιση στο χώρο του τιμονιού.
Το γεγονός ότι επίσης η λειτουργία τους είναι πολύ καλή (ένας πιο μαλακός συμπλέκτης θα βοηθούσε στην τελειότητα), μας δίνει και ένα χαμόγελο παραπάνω.
Άσε που τώρα πλέον όταν κάθομαι στη σέλα και κάνω ότι οδηγώ, παίρνω και ρεαλιστικό feedback από τα χειριστήρια, που έπαψαν να είναι παράλυτα.
Που το πας αυτό;
Όπως τα νεύρα μεταδίδουν τις εντολές προς τους μύες και τα λοιπά όργανα, έτσι και οι ντίζες, υγρά κλπ. μεταδίδουν τις επιθυμίες του εγκέφαλου-χειριστή στα όργανα της μοτοσυκλέτας που είναι επιφορτισμένα με την αλλαγή της κινητικής της κατάστασης.
Αφού λοιπόν έκανα μια καλή αρχή με τα υδραυλικά του εμπρός φρένου, η συνέχεια ήταν τα συρματόσχοινα του συμπλέκτη και του γκαζιού.
Εδώ να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ότι το τιμόνι και τα χειριστήρια αυτού είναι Harley. Τα υπόλοιπα όργανα είναι Suzuki.
Στην πράξη, το "πάντρεμα" τόσο ασύμβατων εξαρτημάτων είναι σα μεταμόσχευση οργάνων από άλογο σε γάιδαρο.
Δεν αμφιβάλλεις ότι είναι παρόμοια ή λειτουργία, αλλά θέλει λίγο δουλειά για να χωρέσει η μεγαλύτερη διάσταση που περιμένεις ότι έχουν όλα τα εξ Αμερικής πράγματα.
Τα εξωτερικά των συρματόσχοινων λοιπόν είναι επίσης Harley, όπως και οι απολήξεις τους. Αυτό στην τοποθέτηση προκάλεσε τις ακόλουθες παρενέργειες:
1) Χρειάστηκε να μεγαλώσει η τρύπα όπου εδράζεται η ντίζα του συμπλέκτη στο μηχανισμό του συμπλέκτη κάτω. Από 6 χιλιοστά που ήταν, έγινε 8.
2) Στην επάνω πλευρά, χρειάστηκε να τοποθετηθεί επιπλέον ρεγουλατόρος, μια και το συρματόσχοινο ήταν κομάτι μακρύτερο από ότι έπρεπε για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση. Μπήκε λοιπόν αυτός που φορούσε το GSXR-δότης οργάνων, μαζί με ένα παξιμάδι κομμένο για να μπορεί να ρυθμιστεί το διάκενο από το τιμόνι.
Είναι κομμάτι βαρύς ο συμπλέκτης, αλλά τίποτα ξένο προς εμένα που καβαλούσα Harley.
Το γκάζι χρειάστηκε πάντρεμα πολλών διαφορετικών πραγμάτων.
Πριν αρχίσουμε, χρειάστηκε λίγο "κούρεμα" το σκριπ, γιατί ήταν μακρύ και έβρισκε στη γκαζιέρα, οπότε δε θα είχε ικανοποιητικό δούλεμα.
Το εξωτερικό είναι Harley, οπότε ταίριαξε μια χαρά με την γκαζιέρα.
Το μόνο συρματόσχοινο που υπήρχε ήταν από το δότη οργάνων, αλλά ήταν πιο κοντό από το εξωτερικό μας, οπότε... εξόρμηση στο κοντινότερο ποδηλατάδικο για αγορά συρματόσχοινου και σφιγκτήρα.
Για να ταιριάξει το Harley εξωτερικό με το Suzuki μηχανισμό του γκαζιού στα καρμπιρατέρ υπεξαιρέσαμε και τον κάτω ρεγουλατόρο από τη ντίζα του δότη, ο οποίος συνεργάστηκε ικανοποιητικά με το εξωτερικό.
Το εξωτερικό είχε και ενσωματωμένο ρεγουλατόρο (αυτό που βλέπεις να καλύπτει το μαύρο λάστιχο στην επάνω φωτό), οπότε η τοποθέτηση και ρύθμιση της ντίζας πλέον αποδείχτηκε παιχνιδάκι.
Αφού όμως τοποθετήθηκαν όλα αυτά τα ωραία, το επιπλέον μπόνους είναι η εμφάνιση - σα σωληνάκι υψηλής - που διαθέτουν τα συγκεκριμένα εξωτερικά και δίνουν μια ακόμα πιο ποιοτική εμφάνιση στο χώρο του τιμονιού.
Το γεγονός ότι επίσης η λειτουργία τους είναι πολύ καλή (ένας πιο μαλακός συμπλέκτης θα βοηθούσε στην τελειότητα), μας δίνει και ένα χαμόγελο παραπάνω.
Άσε που τώρα πλέον όταν κάθομαι στη σέλα και κάνω ότι οδηγώ, παίρνω και ρεαλιστικό feedback από τα χειριστήρια, που έπαψαν να είναι παράλυτα.
Που το πας αυτό;
