Καλωδίωση 3. Τάξη και ασφάλεια.

Παρόλο που ο τίτλος παραπέμπει σε πολιτικές καταστάσεις 40 ετών πριν, ταιριάζει απόλυτα στην κατασκευή ηλεκτρικής εγκατάστασης οπουδήποτε.
Η τάξη δείχνει επαγγελματισμό και βοηθάει το design, η ασφάλεια δε είναι απαραίτητη για ένα όχημα.
Κάπως έτσι λοιπόν, περνάμε στην τρίτη κατά σειρά ημέρα που δουλεύω πάνω στα ηλεκτρικά της καλής μου.
Τα καλά νέα είναι ότι πήρα άδεια από τη δουλειά αλλά και από τη Σοφία, οπότε όλη η μέρα ήταν δική μου.
Η ημέρα ξεκίνησε με την αναζήτηση ανά την Αθήνα για φισέτες, θερμοσυστελόμενο κλπ.
Η λύση δόθηκε στο κέντρο, στην Πραξιτέλους συγκεκριμένα.
Με τη σακούλα γεμάτη πράγματα, πέρασα το κατώφλι του συνεργείου, όπου με υποδέχτηκαν τα συνηθισμένα "ωχ" και "πάλι αυτός" και τέτοια.
 Η πρώτη εργασία είχε να κάνει με την αναγνώριση των καλωδίων των διακοπτών του τιμονιού, ώστε να ταιριάξουν αυτοί με τις αναμονές τις καλωδίωσης.

Όπως βλέπεις στη φωτογραφία, σε κάθε πλευρά του τιμονιού τοποθετήθηκε χαρτοταινία, στην οποία καταγράφηκαν τα καλώδια του κάθε διακόπτη και ο ρόλος τους.
Έτσι θα ταιριάξουν καλώδια διακόπτη με καλώδια πλεξούδας.
Επειδή το τιμόνι είναι νέας γενιάς Harley, είναι τρυπημένο ώστε να περάσουν τα καλώδια των διακοπτών μέσα από το τιμόνι.
Χρειάστηκε να ανοίξουμε λίγο παραπάνω την κάτω τρύπα "εξόδου" των καλωδίων, και τα καλώδια πέρασαν με τάξη και  πολύ όμορφα.

Αμέσως μετά τοποθετήθηκε το τιμόνι και πάλι στα risers.
Το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικότατο.

Δεύτερη δουλειά, η τακτοποίηση της πλεξούδας και αποβολή των καλωδίων που δε χρειάζονται.
Για παράδειγμα, όλη η συνδεσμολογία των οργάνων, εκτός από αυτήν του φωτισμού του ταχύμετρου, ήταν περιττή.
Επίσης, επειδή η πλεξούδα είχε υποστεί μερικές μικρομετατροπές, έπρεπε αυτές να αποκατασταθούν.
Τρεις ώρες ψαξίματος και τραβήγματος μετά, το αποτέλεσμα του ξεσκαρταρίσματος οδήγησε στην αποβολή των καλωδίων που βλέπεις από κάτω.

Όλα αυτά λοιπόν θα κρατηθούν, για την περίπτωση που χρειαστώ επιπλέον καλώδιο για τη μεταφορά.
Η καλωδίωση του κεντρικού διακόπτη για παράδειγμα, χρειάστηκε μεταφορά από την εμπρός πλευρά της καλωδίωσης, στην πίσω.
Δύο καλώδια χρειάστηκε να επιμηκυνθούν, οπότε χρησιμοποιήθηκε το μαύρο-άσπρο της γείωσης που είχε αφαιρεθεί σε ποσότητα, όπως και το κίτρινο-μαύρο στη θέση του γκρι. (Αυτό το γράφω, απλά για να υπάρχει αρχείο της μετατροπής για αργότερα).
Αμέσως μετά, έπρεπε να μπουν τα καλώδια με έναν πρόχειρο τρόπο στις περίπου θέσεις τους, ώστε να υπολογιστεί αν χρειάζεται προσθήκη ή αφαίρεση καλωδίων.
Ακροδέκτες διακοπτών τιμονιού, ηλεκτρονικής, φλας, ρελέ μίζας, φαναριού εμπρός και πίσω, πολλαπλασιαστών, διακόπτη σταντ (περίπου, δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα το σταντ), μπήκαν και μετρήθηκαν. Προς το παρόν χρειάστηκε μόνο κόψιμο. (Για τον κεντρικό διακόπτη, είπαμε).

Διαφορά, ε? Η τακτοποίηση είναι μισή αρχοντιά.

Τώρα χρειάζεται να αγοράσω έναν κεντρικό διακόπτη, να ταιριάξω τους διακόπτες τιμονιού με την καλωδίωση και... βλέπουμε!
Άντε να δω, πόσα sequel θα έχει ακόμα αυτή η ρημάδα η καλωδίωση.

Προς το παρόν κοιμάμαι και βλέπω πάντα το ίδιο όνειρο.

Όταν τελειώσω με δαύτο, έχω και πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα ακόμα να κάνω. Που περιλαμβάνουν ανοξείδωτο και... καμπύλες!

Μέχρι τότε, φιλιά. Ηλεκτρισμένα.

Καλωδίωση 2. Μπαταρία και βαφτίσια.

Γύρισα ελάχιστα πιο οργανωμένος, αλλά αποφασισμένος.
Έπρεπε να κάνω κάποια πρόοδο, γιατί η πρώτη προσπάθεια ήταν ψιλοαπογοητευτική.
Μπορεί η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός, αλλά είναι το ήμισυ που τα τα κάνει  όλα να φαίνονται σα βουνό.
Άρχισα να καταπιάνομαι με την τοποθέτηση της μπαταρίας, έτσι ώστε να δω τη δυνατότητα που έχει η χωροταξία των καλωδίων.
Ξέρεις τώρα, η καλωδίωση είναι φτιαγμένη για μια sport μοτοσυκλέτα και πρέπει να εφαρμοστεί σε μια chopper.
Αυτό σημαίνει ότι, όσο και να προσπαθήσεις, κάποια εξαρτήματα δεν μπορούν να μπουν στη θέση ακριβώς που καταλάμβαναν στην προηγούμενη εφαρμογή τους.

Αρχή λοιπόν με τοποθέτηση μπαταρίας στην original θήκη της, η οποία θήκη, αφού ξυρίστηκαν κάτι προεξοχές που δεν ενδιέφεραν την εφαρμογή της, βιδώθηκε πάνω στο πατωματάκι που είχε τοποθετηθεί για τη δουλειά αυτή.

Δεξιά Πλευρά

Αριστερή Πλευρά

Όπως βλέπεις, η χρήση της original θήκης, είχε το πλεονέκτημα ότι, εκτός από τη σταθερότητα της μπαταρίας, δόθηκε η δυνατότητα να τοποθετηθεί η ασφαλειοθήκη επάνω της, μειώνοντας κατά ένα τα εξαρτήματα που πρέπει να τοποθετηθούν από την αρχή.

Η θήκη διαθέτει και ένα τρικ για την εξαγωγή της μπαταρίας. 

Επειδή λόγω ύψους η μπαταρία δεν μπορεί να φύγει προς τα επάνω γιατί θα βρίσκει στο κουτί των ηλεκτρικών, για να βγει πρέπει να ξεβιδωθεί η μία βίδα από τις 2 που συγκρατούν τη θήκη, να περιστραφεί κατά 90 μοίρες η θήκη και μετά να σηκωθεί η μπαταρία προς τα πάνω.

Η επόμενη δουλειά που έπρεπε να γίνει είναι η αναγνώριση και ονοματολογία κάθε φισέτας της καλωδίωσης, ώστε να βρούμε που μπαίνει τι, αλλά και να δημιουργήσουμε επεκτάσεις και νέες φισέτες, όπου χρειάζεται.

Το ευχάριστο είναι ότι, όπως λέγαμε και την προηγούμενη φορά, το διάγραμμα των ηλεκτρικών είναι ακριβέστατο. 

Είχα τις υποψίες μου, γιατί αφορούσε ένα αστυνομικό μοντέλο που πολλές φορές δεν παραμένει ίδιο σε όλες τις χώρες και καμιά φορά δεν ενημερώνονται τα τεχνικά βιβλία για τέτοιες μικρές αλλαγές.

Διαψεύστηκα. Όλα περιγράφονται με τα πραγματικά χρώματά τους.

Το δυσάρεστο όμως είναι, ότι η καλωδίωση έχει υποστεί κόψιμο-ράψιμο σε μερικά σημεία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν, για παράδειγμα, δύο όμοια σετ καλωδίων για το πίσω φανάρι, άνευ προφανούς λόγου σε αυτή τη φάση. 

Και το πιο ύποπτο είναι ότι το ένα σετ δεν έχει παρόμοιες φισέτες, αλλά κάτι μονές που δείχνουν εκ των υστέρων τοποθέτηση.

Επίσης υπάρχουν καλώδια που είναι κομμένα. Ψάξε τώρα κιαρατά να βρεις τι ήταν και που πήγαιναν. 

Βέβαια, σιγά σιγά μπαίνω στο νόημα και αποκρυπτογραφώ την κατάσταση.

Το αποτέλεσμα είναι ότι βρέθηκαν και ονοματίστηκαν οι φισέτες των: πολλαπλασιαστών, κόρνας, δεξιών και αριστερών διακοπτών τιμονιού, κεντρικού διακόπτη (ο διακόπτης θα χρειαστεί να μετακινηθεί από την εμπρός πλευρά της καλωδίωσης στην πίσω, ώστε να μπει στο κουτί των ηλεκτρικών) και πίσω φαναριού.

Τα ρελέ των φλας και της μίζας και η ηλεκτρονική είναι ήδη τοποθετημένα και δεν έχουν μείνει και πολλά άλλα που να θέλουν αναγνώριση. 

Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι προχωρήσαμε και δραματικά, αλλά δημιουργήθηκε μια διαδικασία εργασίας και ένας στόχος. 

Επίσης, φαντάσου ότι δεν μπορώ να δουλέψω και πολλές ώρες, μια και με πετάνε έξω κάθε 7:30 το απόγευμα.

Οπότε, έχω καθαρό χρόνο κάνα δίωρο την ημέρα. 

Και σε ψυχολόγο να πήγαινα, δε νομίζω να προλάβαινα να του αφηγηθώ κάτι σε 2 ώρες. 

Πόσο μάλλον που πρέπει να ψυχολογήσω τη νεκρή φύση της καλωδίωσης. 

Anyway, ψηλά το ηθικό και δε σταματάμε με τίποτα.

Δε θα τα χάσουμε ποτέ, κουφάλα ηλεκτρολόγε! (μακάρι δηλαδή...)

Καλωδίωση. Η αρχή.

Ξέρεις τι γίνεται.
Στην αρχή απλά το λες.
Μετά αρχίζεις και το πιστεύεις.
Με το λέγε-λέγε, το πιστεύουν και οι άλλοι.
Φτάνεις λοιπόν στο σημείο, που είτε το είπες αλήθεια, είτε ψέματα, είτε μπορείς, είτε είσαι άχρηστος, ΠΡΕΠΕΙ να γίνει.
Μπήκα λοιπόν στο συνεργείο και φώναξα δυνατά, μπας και με πιστέψω: "θα κάνουμε σήμερα τίποτα ηλεκτρικά?".
Ο Αντρέας πετάχτηκε έξω από το μαγαζί, μουρμουρίζοντας κάτι σαν "δεν πα να @#$%^*τε, εγώ δεν κάνω τέτοια".
Ο Θεοδόσης είπε, λίγο πιο δυνατά, "άντε, επιτέλους", αλλά ούτε αυτός  ήταν πολύ πειστικός.
Ξεκίνησα λοιπόν μόνος, με την ελπίδα ότι θα τους παρασύρω στο υπόγειο της αμαρτίας.
Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται και προς τα κάτω, βοηθούμενοι από το γεγονός της βροχής, που άρχισε να πέφτει ξαφνικά, αλλά και από το ότι δουλειά πάνω δεν υπήρχε.

Αυτός είναι ο χώρος που θα τοποθετηθεί η μπαταρία, μαζί με την ασφαλειοθήκη.
Ανάμεσα στο μοτέρ και το πίσω φτερό.
Στην επόμενη ανάρτηση, θα έχει τοποθετηθεί η μπαταρία με έναν τρόπο που θα διευκολύνει την είσοδο-έξοδό της στο στενό αυτό χώρο.

Η επόμενη κίνηση ήταν να δοκιμάσουμε λίγο τη ρυμοτομία των ηλεκτρικών σε σχέση με τη θέση των καλωδίων της original καλωδίωσης.
Πολύτιμος βοηθός το ηλεκτρικό διάγραμμα, που αποδείχθηκε ακριβές, όσο πρόλαβα να δω.
Ξηλώθηκε λοιπόν το μεγάλο μέρος του εξωτερικού περιβλήματος της καλωδίωσης, για να βρούμε τα όρια που έχει το μήκος των καλωδίων, χωρίς τους περιορισμούς των ρούχων τους.
Το αποτέλεσμα πάντως είναι απογοητευτικό.

Ελάχιστα πράγματα μπορούν να τοποθετηθούν περίπου εκεί που πρέπει χωρίς κόψε - ράψε καλωδίων.
Ρελέ φλας και μίζας, ασφαλειοθήκη, ο αισθητήρας πίεσης λαδιού, ο διακόπτης του σταντ, ηλεκτρονική και τέλος.
Ξεκίνησα να βάλω τα βύσματα στους πολλαπλασιαστές, αλλά μπα. Το ένα από τα δύο καλώδια μπορεί να μπει στη νέα θέση, το άλλο όχι.
Βγήκαν επίσης πολύτιμα συμπεράσματα.
1) Για να γίνει τσοντάρισμα-επέκταση καλωδίων, θα κοιτάξω να ψωνίσω μια κινέζικη καλωδίωση, ώστε να έχω αρκετό καλώδιο σε διάφορα χρώματα, αλλά και φισέτες που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν, βασικά για τη σύνδεση των διακοπτών του τιμονιού με την υπόλοιπη καλωδίωση.
Θυμάσαι που οι διακόπτες είναι από Harley;
Ε, τώρα πρέπει να γίνουν οι αρραβώνες με το υπόλοιπο ηλεκτρικό σύστημα.
2) Χρειάζεται μονωτική και θερμοσυστελόμενο σε αφθονία (λες και δεν το 'ξερες!)
3) Η διαδικασία αυτή είναι πολύ χρονοβόρα, σε απορροφά πολύ και σε αποκόβει από το περιβάλλον σου.
Φαντάσου λοιπόν τι έπαθα, όταν, πάνω στην αφασία μου με διέκοψε ο Αντρέας για να μου πει ότι πρέπει να κλείσουμε για να φύγουμε!

Αύριο πάλι, αλλά πιο οργανωμένος.