Καλωδίωση 2. Μπαταρία και βαφτίσια.

Γύρισα ελάχιστα πιο οργανωμένος, αλλά αποφασισμένος.
Έπρεπε να κάνω κάποια πρόοδο, γιατί η πρώτη προσπάθεια ήταν ψιλοαπογοητευτική.
Μπορεί η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός, αλλά είναι το ήμισυ που τα τα κάνει  όλα να φαίνονται σα βουνό.
Άρχισα να καταπιάνομαι με την τοποθέτηση της μπαταρίας, έτσι ώστε να δω τη δυνατότητα που έχει η χωροταξία των καλωδίων.
Ξέρεις τώρα, η καλωδίωση είναι φτιαγμένη για μια sport μοτοσυκλέτα και πρέπει να εφαρμοστεί σε μια chopper.
Αυτό σημαίνει ότι, όσο και να προσπαθήσεις, κάποια εξαρτήματα δεν μπορούν να μπουν στη θέση ακριβώς που καταλάμβαναν στην προηγούμενη εφαρμογή τους.

Αρχή λοιπόν με τοποθέτηση μπαταρίας στην original θήκη της, η οποία θήκη, αφού ξυρίστηκαν κάτι προεξοχές που δεν ενδιέφεραν την εφαρμογή της, βιδώθηκε πάνω στο πατωματάκι που είχε τοποθετηθεί για τη δουλειά αυτή.

Δεξιά Πλευρά

Αριστερή Πλευρά

Όπως βλέπεις, η χρήση της original θήκης, είχε το πλεονέκτημα ότι, εκτός από τη σταθερότητα της μπαταρίας, δόθηκε η δυνατότητα να τοποθετηθεί η ασφαλειοθήκη επάνω της, μειώνοντας κατά ένα τα εξαρτήματα που πρέπει να τοποθετηθούν από την αρχή.

Η θήκη διαθέτει και ένα τρικ για την εξαγωγή της μπαταρίας. 

Επειδή λόγω ύψους η μπαταρία δεν μπορεί να φύγει προς τα επάνω γιατί θα βρίσκει στο κουτί των ηλεκτρικών, για να βγει πρέπει να ξεβιδωθεί η μία βίδα από τις 2 που συγκρατούν τη θήκη, να περιστραφεί κατά 90 μοίρες η θήκη και μετά να σηκωθεί η μπαταρία προς τα πάνω.

Η επόμενη δουλειά που έπρεπε να γίνει είναι η αναγνώριση και ονοματολογία κάθε φισέτας της καλωδίωσης, ώστε να βρούμε που μπαίνει τι, αλλά και να δημιουργήσουμε επεκτάσεις και νέες φισέτες, όπου χρειάζεται.

Το ευχάριστο είναι ότι, όπως λέγαμε και την προηγούμενη φορά, το διάγραμμα των ηλεκτρικών είναι ακριβέστατο. 

Είχα τις υποψίες μου, γιατί αφορούσε ένα αστυνομικό μοντέλο που πολλές φορές δεν παραμένει ίδιο σε όλες τις χώρες και καμιά φορά δεν ενημερώνονται τα τεχνικά βιβλία για τέτοιες μικρές αλλαγές.

Διαψεύστηκα. Όλα περιγράφονται με τα πραγματικά χρώματά τους.

Το δυσάρεστο όμως είναι, ότι η καλωδίωση έχει υποστεί κόψιμο-ράψιμο σε μερικά σημεία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν, για παράδειγμα, δύο όμοια σετ καλωδίων για το πίσω φανάρι, άνευ προφανούς λόγου σε αυτή τη φάση. 

Και το πιο ύποπτο είναι ότι το ένα σετ δεν έχει παρόμοιες φισέτες, αλλά κάτι μονές που δείχνουν εκ των υστέρων τοποθέτηση.

Επίσης υπάρχουν καλώδια που είναι κομμένα. Ψάξε τώρα κιαρατά να βρεις τι ήταν και που πήγαιναν. 

Βέβαια, σιγά σιγά μπαίνω στο νόημα και αποκρυπτογραφώ την κατάσταση.

Το αποτέλεσμα είναι ότι βρέθηκαν και ονοματίστηκαν οι φισέτες των: πολλαπλασιαστών, κόρνας, δεξιών και αριστερών διακοπτών τιμονιού, κεντρικού διακόπτη (ο διακόπτης θα χρειαστεί να μετακινηθεί από την εμπρός πλευρά της καλωδίωσης στην πίσω, ώστε να μπει στο κουτί των ηλεκτρικών) και πίσω φαναριού.

Τα ρελέ των φλας και της μίζας και η ηλεκτρονική είναι ήδη τοποθετημένα και δεν έχουν μείνει και πολλά άλλα που να θέλουν αναγνώριση. 

Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι προχωρήσαμε και δραματικά, αλλά δημιουργήθηκε μια διαδικασία εργασίας και ένας στόχος. 

Επίσης, φαντάσου ότι δεν μπορώ να δουλέψω και πολλές ώρες, μια και με πετάνε έξω κάθε 7:30 το απόγευμα.

Οπότε, έχω καθαρό χρόνο κάνα δίωρο την ημέρα. 

Και σε ψυχολόγο να πήγαινα, δε νομίζω να προλάβαινα να του αφηγηθώ κάτι σε 2 ώρες. 

Πόσο μάλλον που πρέπει να ψυχολογήσω τη νεκρή φύση της καλωδίωσης. 

Anyway, ψηλά το ηθικό και δε σταματάμε με τίποτα.

Δε θα τα χάσουμε ποτέ, κουφάλα ηλεκτρολόγε! (μακάρι δηλαδή...)