2+3 Μαρτίου:
Αφού ετοιμαστήκαμε ψυχολογικά για αυτό που θα παθαίναμε, πέσαμε με τα μούτρα στην τοποθέτηση του κινητήρα πάνω στο σκελετό, ώστε να καταφέρουμε να βάλουμε και τις βάσεις του κινητήρα στη σωστή θέση για να συγκοληθούν.
Το γεγονός ότι δεν έχουμε κάποιο μέσο για να ανυψωθεί ο κινητήρας, όπως ένα παλάγκο ή αναβατόριο, μας οδηγεί στη λύση του γρύλλου. Βιδώνουμε τις βάσεις του κινητήρα στον κινητήρα και προσπαθούμε να τοποθετήσουμε το σύνολο στη σωστή θέση πάνω στο πλαίσιο, μετακινώντας το πάνω στο γρύλλο.
Αν σκεφτείς ότι:
α) η σωστή από τη λάθος τοποθέτηση απέχουν περίπου 5 χιλιοστά, μετά δεν ευθυγραμμίζονται τα γρανάζια τελικής μετάδοσης και βγαίνει η αλυσίδα κατά την κίνηση
β) ο κινητήρας χαλαρά πρέπει να ζυγίζει καμιά 50ριά κιλά και
γ) οι βάσεις είναι σχεδιασμένες να τοποθετούνται στην έξω πλευρά των σωλήνων, δηλαδή αν μετακινήσεις το σύνολο προς τη μία ή την άλλη πλευρά κατά 5 χιλιοστά...φεύγει από τους σωλήνες, καταλαβαίνεις τι έγινε.
α) η σωστή από τη λάθος τοποθέτηση απέχουν περίπου 5 χιλιοστά, μετά δεν ευθυγραμμίζονται τα γρανάζια τελικής μετάδοσης και βγαίνει η αλυσίδα κατά την κίνηση
β) ο κινητήρας χαλαρά πρέπει να ζυγίζει καμιά 50ριά κιλά και
γ) οι βάσεις είναι σχεδιασμένες να τοποθετούνται στην έξω πλευρά των σωλήνων, δηλαδή αν μετακινήσεις το σύνολο προς τη μία ή την άλλη πλευρά κατά 5 χιλιοστά...φεύγει από τους σωλήνες, καταλαβαίνεις τι έγινε.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η πίσω βάση του κινητήρα είναι εκτός κέντρου, περίπου 15 χιλιοστά. Δεν ευθυγραμμιζόντουσαν επομένως ΟΛΕΣ οι βάσεις, αν στο λογαριασμό έβαζες και τη συγκεκριμένη.
Μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, είχε τελειώσει η μέρα. Την επομένη, φρέσκοι και ξεκούραστοι (τρόπος του λέγειν, μετά την κανονική μας δουλειά πάντα) χρειαστήκαμε μισή περίπου ώρα για να μπει το σύνολο κινητήρα-βάσεων ακριβώς στη θέση του. Πρόχειρη συγκόλληση με ηλεκτροκόληση, αφαίρεση του κινητήρα με ΠΟΛΛΗ προσοχή για να μη σπάσει τις εύθραυστες κολλήσεις βγαίνοντας (χρειάστηκε να βγούν τα καρμπυρατέρ για αυτό) και μεταφορά του σκελετού στο διπλανό εξατμισά για "ράψει" τις βάσεις με το argon που διαθέτει. Μεταφορά του σκελετού πίσω και τοποθέτηση και πάλι του κινητήρα, σε στέρεη βάση αυτή τη φορά.
Εεεεε; Ωραίο;
Συμβουλή: Όσο βαρύς και αν είναι ο σκελετός, ΠΟΤΕ δεν τον πιάνουμε κοντά στις φρεσκοσυγκολημένες βάσεις του κινητήρα! Το σίδερο έχει την ικανότητα να διαχέει τη θερμοκρασία σε σχετικά μεγάλη απόσταση και το έγκαυμα είναι πολύ κοντά.
Τι επίδραση θα έχει αυτό στους κραδασμούς που θα φτάνουν πάνω μου, προς το παρόν άγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου